HAYATIN İÇİNDEN-KAHVE MOLASI

Hayatın Ortağı
Olmak

Günümüzün ''ergen dünyası'' nı, bu dünyada geçerli olan ''ergen
kültürü'' nü anlamaya çalışıyoruz. Çünkü bu yeni oluşumu anlayamazsak ''günümüz
ergenleri' ' ile erişkinler arasındaki uzaklık daha da artacaktır. Yeni ''ergen
kültürü'' nün özellikleri içindeki ''hedef seçememe'', "geleceğini planlayamama"
"sorumluluk almak istememe", "kendini hiçbir şeye zorunlu saymadan çevresini her
şeye zorunlu sayma'', ''çaba harcamadan elde etmek isteme'' gibi özellikleri
nasıl açıklamalıyız? En önemli etkenler arasında ''sahip olma, elde etme ve
kullanma'' ile bunları yapabilmek için ''çalışmak ve kazanmak gereği''
arasındaki bağı
kopartan ''tüketim toplumu ideolojisi''dir . Bu ideoloji,
henüz çalışmayan ve kazanmayan gençlere ''kredi kartı'' vermekte , ''cep
telefonları olması'' nın normal olduğunu söylemekte, ''otomobil kullanarak
özgürleşme'' yi önermektedir. Gençler de bütün bunlar için yıllarca beklemek
yerine, bütün bunları sağlamanın anne babalarının görevi olduğunu düşünmekte ,
bunların ''kendi hakları olduğunu'' öne sürmektedirler.

Bizim yaşam
kültürümüzün iki özelliği de ''tüketim toplumunun ideolojisi'' ile
buluşmaktadır. ''Çocukların aşırı korunmasının ailenin görevi olduğu''na ilişkin
yaygın tutum ile ''çocuklarla gurur duyma isteği'' . Bu iki özellik de
çocukların ''yaşam standartları' ' na ailelerin -kimi zaman- ekonomilerinin
üstüne de çıksa destek vermelerini sağlayan bir tutum
yaratmaktadır.

Anne babaların şu sözlerini çok sık duyuyoruz:
*
Biz (ya da ben) çocuklarımız için yaşıyoruz.
* Ne yapıyorsak onlar için
yapıyoruz.
* Biz çok sıkıntı çektik, onlar bu sıkıntıları çekmesin
istiyoruz.
* İlerde hayatın birçok haliyle karşılaşacaklar, bari şimdi mutlu
olsunlar.
* Mutlu bir çocukluk dönemleri olsun.
* Biz gençliğimizi
yaşamadık, onlar doya doya yaşasınlar.
* Bizim yapamadıklarımızı onların
yapması bizi memnun ediyor.
* Her şeyleri var, neden çalışmadıklarını
anlayamıyorum.
* Hiç sıkıntıya gelemiyorlar, istedikleri hemen olsun
istiyorlar.
* Her istediğini yapıyoruz ama o bizim ne istediğimize aldırmıyor
bile.
* Çok iyi çocuktur, ama arkadaşlarına uyuyor.
* Aklına hiç kötülük
getirmez, ne söylense inanır.
* Böyle giderse nasıl yapacak bilmiyorum.
Bu
sözlerin hepsi de birbiriyle bağlantılıdır. Bu sözlerin oluşturduğu merdiven
basamak basamak çıkılmaktadır . Sonuçta erişilen yer de hiç kimsenin
düşünmediği, hiç kimsenin istemediği bir yer
olmaktadır.
Neden?
Çocuklarımızı hayatımızın ortağı değil,refahımızın
ortağı yapıyoruz da ondan.
Neden ''hayatlarınızı çocuklarınıza adıyorsunuz?'
'
Neden ''çocuklarınız için yaşıyorsunuz?' '
Neden çocuklarınıza
''istemedikleri şeyleri vermek için bunca çaba harcıyorsunuz? ''
Neden
çocuklarınıza ''hak etmedikleri şeyleri elde etmeleri'' için yükümlülük
duyuyorsunuz?
Neden çocuklarınıza ''sorumluluk vermiyorsunuz? '' Şimdi
almıyorlar, çünkü
sorumluluk vermekte çok geç kaldınız.
Neden
çocuklarınızı, ''yaptıkları yanlışlıkların sonuçlarıyla karşılaştırmıyorsunuz?
''
Bu durumda, çocuklar ve gençler ''ailelerin onları her koşulda
koruyacağını'' biliyor.
Çocuklar ve gençler, kendileri hiçbir şey yapmasa da,
ailelerin onlar için
her şeyi yapacaklarını öğreniyor.
Çocuklar ve
gençler, geleceklerinin aileleri tarafından hazırlanacağına güveniyor.
Onun
için de kendine güvenmiyor, sorumluluk almıyor, kendisini hiçbir şey
için
zorlama gereğini duymuyor.
Yapılması gerekenler yapılmaz, yapılmaması
gerekenler yapılırsa sonuçlara
neden şaşmalı?
Lütfen, biraz düşünür
müsünüz?
Erdal ATABEK

» HAYATIN İÇİNDEN-KAHVE MOLASI
» HAYATIN RENKLERİNİ PAYLAŞMAYA VAR MISINIZ?
» tuzlu kahve
» Tuzlu Kahve
» KAHVE BAHANE SARKİ SAHANE :)