BUGÜN BİR İYİLİK YAP................................

BUGÜN BİR İYİLİK YAP..[/size]
Genç kız usulca yazıya dokunuyor. Bir çiçeğe dokunur gibi. Portakal
kokuyor yazı. Güzellik kokuyor. Sükûnete, sadeliğe, huzura ve uyuma davet
ediyor. Kim yazmış acaba? Niye yazmış? Çantasından bir defter çıkarıyor, gördüğü
yazıyı aynen defterine geçiriyor: EDEP YA HU EDEP BUGÜN BİR İYİLİK
YAP
Şehrin kalabalık bir semtinde, trafiğin yoğun olduğu bir saatteyiz.
Yağmur çiseliyor hafiften. Yağmur hem ince ince yağıyor hem her damlada bütün
şehri altüst etmeyi başarıyor. Bir otobüs yanaşıyor durağa. Yolcularını alıyor,
yolcularını bırakıyor. Otobüsün arka tarafında camdan dışarı bakan bir adam var.
Orta yaşlı bir adam. Ne şişman ne zayıf. Ne esmer ne sarışın. Belki bir devlet
kurumunda çalışıyor ya da özel bir şirkette. Dalgın, durgun bakıyor etrafa.
Koşturan insanlara, renklere, desenlere, insanlığın hallerine... Derken aniden
bir şey dikkatini çekiyor. İleride bir apartmanın yan cephesinde mor boyayla
yazılmış bir yazı duruyor: EDEP YA HU EDEP, BUGÜN BİR İYİLİK YAP
Adam
gözlerini kırpıştırarak bakıyor yazıya, tekrar bakıyor. Öylesine alışkın ki
başka türlü duvar yazıları görmeye, bunu yadırgıyor. Halbuki çöp dökmemeyle
ilgili bir yazı görse yadırgamazdı. Ya da siyasi içerikli bir yazı olsaydı.
Filanca partiyi tutanların ya da falanca partiye kızanların yazdığı bir yazı.
Veya bir aşk ilanı olsaydı... "Zeynep seni seviyorum..." gibi bir şey mesela. Ya
da "kömür gözlüm... " Onları da yadırgamazdı. Her şehirli insan gibi adamın da
gözleri alışkın orda burda bu tür yazılar görmeye. Ama bu seferki yazı farklı.
Kim yazmış acaba? Niye yazmış? İnip bakmak istiyor bir an. Yakından görmek.
Dokunmak harflere. Ama otobüs tam o an hareket ediyor. Adam hiç düşünmeden
yerinden kalkıp otobüsün arka tarafına gidiyor ve yüzünü cama yapıştırıp, oradan
bakıyor duvar yazısına. Bakabildiği kadar bakıyor. Ta ki harfler ufukta minnacık
birer nokta oluncaya dek.
Genç kız üniversite öğrencisi. Henüz ikinci
sınıfta. İdealist, girişken, azıcık romantik, deli dolu, okumayı seviyor, müziği
ve sinemayı da. İsmi önemli değil. Yeliz ya da Ayşegül, fark etmez. Sosyal
Bilimler okuyor ya da mühendislik. Sınavı var bugün, üstelik geç kalmak üzere,
koşturuyor yollarda. Kampustan içeri girerken gözü bir an için yan tarafta duran
satıcıya takılıyor. Satıcının tezgâhının üzerinde elmalar, armutlar, portakallar
dizili. Her bir meyva öbeğinin üzerinde fiyatının yazılı olduğu bir karton var.
Ve el arabasının kenarında bir kağıt, üzerinde mor harflerle yazılmış bir yazı
duruyor. Genç kız hayretle bakıyor yazıya. İnanamıyor gözlerine. Sınavı filan
unutuyor bir an. Yaklaşıyor.
"Sen mi yazdın bu yazıyı?" diye soruyor
satıcıya.
Satıcı esmer zayıf bir adamcağız. Sigaradan sararmış dişlerini
saklamaya çalışarak, yarı mahçup gülümsüyor. "Yok ben yazmadım. Az evvel yaşlı
başlı bir adam geldi, bunu verdi. Ben de sevdim. Aldım koydum oraya." Genç kız
usulca yazıya dokunuyor. Bir çiçeğe dokunur gibi. Portakal kokuyor yazı.
Güzellik kokuyor. Sükûnete, sadeliğe, huzura ve uyuma davet ediyor. Kim yazmış
acaba? Niye yazmış? Çantasından bir defter çıkarıyor, gördüğü yazıyı aynen
defterine geçiriyor: EDEP YA HU EDEP, BUGÜN BİR İYİLİK YAP
Gecenin bir saati,
şehrin bıçkın yüzü, kenar semti. Pavyonların önünde taksiler bekliyor, sokak
aralarında alacaklılar kavga ediyor, sarhoş bir adam ağaç altına kusuyor, tam şu
anda birileri birilerini dolandırıyor, yalanlar söyleniyor, sahte kahkahalar
atılıyor, hüznün üstü örtülüyor, makyaj makyaj üstüne. Şehir bu saatte hiç
olmadığı kadar hırçın ve kızgın. Ve tüm bu keşmekeşin ortasında bir hayat kadını
yürüyor tek başına. Rimeli akmış ağlamaktan. Hırpalanmış. Yaşamak istemiyor. Bu
gece intiharı düşünüyor.
Rastgele bir taksiye biniyor. "Anadolu yakasına
geçeceğiz" diyor. Halbuki geçmeyecek. Boğaz Köprüsü'nde inecek. Oraya kadar
taksimetre ne yazmışsa kuruşu kuruşuna ödeyecek ama. Herkes onu aldattı hayatta
ama o kimseyi dolandırmadan gidecek ölüme. Planı böyle. Taksici güngörmüş adam,
dikiz aynasından bakıyor, bir şey söylemiyor. Anladı mı acaba yolcusunun
intihara gittiğini?
Köprünün ortasında yavaşlıyor taksi. "Abla," diyor
taksici. "Bak bana bugün ne geldi?" Kadın evvela anlamıyor söyleneni. Taksici
ısrarla ona bir yirmi lira uzatıyor. Minnacık bir yazı yazılı üzerinde, mor
harflerle. "Sende kalsın" diyor taksici. "Çantanda taşı. Moral verir. Yüreğini
ferah tutarsın."
Kadın başını eğiyor. Bütün gece bastırdığı hüzün balon gibi
kaçıyor elinden. Tutamıyor. "Ağlama be abla," diyor taksici. "Ağlama bak beni de
ağlatacaksın."
Sabaha karşı İstanbul. Taksici ve hayat kadını deniz kenarında
köfte ekmek satan seyyar satıcının önünde duruyorlar. Sessizce denize
bakıyorlar. Ödeme zamanı gelince kadın kendisine verilen yirmi lirayı uzatıyor.
"Bana iyi geldi, belki başkasına da iyi gelir... "
Otobüsteki adam duvarda
bir yazı gördü. Öyle bir yazı ki çıkmadı aklından. Aynı gün uğradığı bankada
sıra numarası için makineden bir kağıt aldı. Duvarda gördüğü yazıyı oraya yazdı.
Banka sırası kendisine gelince bu kağıt parçasını minik kutunun içine bıraktı.
Bir sonraki banka müşterisi yaşlı bir adamdı, emekli öğretmen Muzaffer Bey.
Tesadüfen aynı vezneye gelince yazıyı buldu, bir kağıda not etti. O gün bir
üniversitenin yakınlarında işi vardı. Meyve satan satıcının yanından geçerken
dayanamadı, yazıyı ona verdi. On dakika sonra oradan geçen üniversite öğrencisi
genç kız yazıyı gördü, sevdi. Yirmi liranın üstüne yazdı. Aynı gün marketten
alışveriş yapınca o yirmi lirayı kullandı. Para gün içinde elden ele dolaştı ve
en nihayetinde bir taksi şoförüne ulaştı. Taksici baktı yazıya, sevdi. Gece
arabasına binen hayat kadınına verdi.
Köfteci kendisine uzatılan parayı aldı.
Üzerindeki yazıya bakakaldı. Yüreğinin bir yeri ışıldadı. Bir hayır yapmak
istedi, tanımadığı bir cana yardım etmek, güzelliğe vesile olmak.... Yazıyı
kağıda geçirip kamyonetinin duvarına astı. Orada köfte ekmek yiyen bütün
müşteriler gördüler ve başka başka yerlere yazdılar. Bir fısıltı gibi yayıldı
yazı. Rüzgâr gibi yayıldı. EDEP YA HU EDEP, BUGÜN BİR İYİLİK YAP
ELİF
ŞAFAK.

» İYİLİK YAP DENİZE AT…
» Bugün...
» DÜN,BUGÜN,YARIN
» bugun bendensiniz
» Bugun Gulomun dogum gunu