Aynı sokakta oturuyorduk. Her gün başka bir kızla gelirdi eve. Herkes
onun hakkında farklı şeyler söylerdi. Fakat kimse gerçeği bilmezdi.
Kirli sakalları vardı. Kahverengi gözlü, kumraldı.
Hiç kimseyle
konuşmaz, sadece gelip geçerdi. Bir gün onunla yolda karşılaştık. Çok
güzel bir yüzü vardı. Bana baktı ve gülümsedi. Şaşırdım�! Ama yine de
onu sevmemeye çalıştım. Fakat o çok farklıydı. Gece boyu lambası
yanardı. Bazen uyumak yerine onun evini seyrederdim. Onu sevmediğim
halde onun her şeyi ile ilgilenirdim.
Bir gün yine kendimi onu gözetlerken buldum. O an anladım ki hep kendimi kandırmışım. Ben ona çoktan aşık olmuşum bile
Artık o eve gelmeden uyumaz oldum. Herkes onun kötü olduğunu söyleyince
onu savunuyordum. Geçen gün yine onu yolda gördüm. Bana göz kırptı.
Yanımdan geçerken onu çağırdım. Acelem var KÜÇÜĞÜM dedi bana. Eve
gidip saatlerce ağladım. Karar verdim. Ne olursa olsun ona onu
sevdiğimi söyleyecektim. Yolunu bekledim. Bir gün gelirken onu gördüm.
Peşine düştüm. Eve girdi. Biraz bekleyip kapıyı çaldım. Kapıyı açıp Ne
var KÜÇÜĞÜM? dedi.
Ne yapacağımı şaşırmıştım. Adını bile söyleyemeden SENİ SEVİYORUM dedim. Gülümsedi, cevap vermedi. Çok utanmıştım.
Konuşamadım ve hemen dışarı çıktım. Sonra 1 ay boyunca onu görmemek
için sokağa çıkmadım.
Bir gün kızlarla evde konuşurken mahalleye bir ambulans geldi. Onun
evinin önünde durdu. Şaşırdık. Hemen dışarı fırladım. 3-5 dakika sonra
görevliler onu sedyeyle dışarı çıkardılar. Önümden geçerken ben de
seni, KÜÇÜĞÜM dedi ve gözlerini yumdu
Herkes bana bakıyordu. Ağlayarak koşmaya başladım. Göz yaşlarım
durmadan akıyordu. Eve geldiğimde annemler ondan bahsediyordu. Ailesi
yokmuş. Kendi gayretleriyle bu yaşa gelmiş, okumuş. Sevdiği bir kız
varmış. Ailesi vermeyince kız evden kaçmış. Bir hafta sonra kız ölmüş.
Kimi sevdiyse ölmüş. Çok acı çekmiş. İntihar edip hastaneyi aramış.
Polisler geldiğinde evinin duvarında KÜÇÜĞÜM yazısını bulmuşlar. KÜÇÜĞÜM, sen de ölmeyazıyormuş
KÜÇÜĞÜM, SEN DE ÖLME
