VURGUN

VURGUN


O gün, sen oturuyordun galiba bende.

İkimizde yolcu muyduk bir trende bilmem. Biran gözlerimiz karşılaştı, ben sustum, sen kaçırdın gözlerini. Bir daha deyseydi biliyordum ki ben yine susacaktım, sen geceye çevirecektin gündüzü. Bilmezdin benim küskün olduğumu, öyle ya nerden bilecektin, hiç merak etmedim kii! ! ! Ama sen de haklıydın. İkimizde sadece iki yolcuyduk ağır giden trende
ama biliyordum. Söyleyemedim.

Söylesem de inanmazlardı zaten. Görmüştüm alnına düşen saçları tarayan elleri ve kirpiğinde saklı duran inciyi. Şarkılar söylerdin ona. Duygu yüklü dilekler asardın hayalin dallarını. Çok mu sevdin onu gerçekten? Yani o bakınca gözlerine benim göremediğimi, görür müydü? Susmadığı için mi sevdin onu ya da sustuğum için mi sevmedin beni?

onunla konuştuğunuz kırları anlatmadın bana.

Sesin çiçekler aradı ondan bahsettiğinde ben duyardım. Gizli saklı bakardım ona. Ben gizli miydim? Beni gizleyemedim diye mi sevmedin beni ya da sen beni gizleseydin sever miydin gerçekten?

kışlar sıcak olur yağmurlar daha güzel yağardı o yanındayken.

Daha bir güzeldi şehirler, şehir isimleri. Yalanlar gerçek olmadı diye mi sevmedin beni? Ya da ben, gerçekler yalan diye mi sevdim seni?

küstüm artık şiirlere, kalemlere. Sen iyi yazardın aşkı. Bana okumazdın ama ben duyardım. Soğuk havalarda yanına çağırırdın onu. Sıcak çaylar içerdiniz. İçin ısınırdı. Ben çağırsam da gelir miydin?

Nasıl alıştın ona? Sözlerine, gözlerine, ellerine… Güzeldi değil mi? Ona bakınca geri alamazdın bakışlarını. Ben izlerdim seni uzaktan. Mutluydun. İşte o gün bir kez daha küstüm kaldırım taşlarına, dost yüzlerine

Şimdi bütün soru işaretlerini ünleme çevirip, kendimi parantez içine alarak terk ettim seni. Haberin oldu mu, gittiğimden? Öyle bakma kimse söylemediyse sana bu benim suçum değil, hadi hoşçakal. Dur gitme! Son bir şey daha



GERÇEKTEN HİÇ SEVMEDİN Mİ BENİ?




RIDVAN YAMAK