Cenab-ı Hak, Azrail aleyhisselâma:
«Ya Azrail! Bir kimsenin ruhunu alırken hiç üzüldüğün oldu mu?», diye sordu. O:
Ya Rabbi her şey Sana malûm... Yalnız bir kulunun ruhunu alırken çok üzüldüm. O da bir gemi dalgalar arasında parçalanıp batmıştı. Fakat o gemide kundakta bir bebek vardı. Anasının ölümü em-rolunmuştu. Bebeğin. annesinin ruhunu alırken çok üzüldüm. Sonra o, bebek bir tahta parçasının üzerinde karaya çıkarak kurtuldu ve öksüz kaldı, dedi.
Bu sefer Hakteâlâ: «Sevinerek ruhunu aldığın bir kimse hatırlıyor musun?» diye sual etiğinde, Azrail (a.s.):
Evet Ya Rab! Zalim bir hükümdar vardı. Halk ondan bîzar kalmıştı, işte o zalim Sultanın ruhunu kabzederken de sevindim, dedi. ALLAH (c.c.):
«Kim olduğunu hatırlıyor musun, o zalim padişahın?»
Azrail aleyhisselâm:
Hayır hatırlamıyorum Ya Rab, deyince Cenabı Hak şöyle buyurdu:
«Hani o anasının canını üzülerek kabzettiğin bebek var ya, işte odur o zalim padişah!..»
