bir hastane odasında seni ilk kucağıma aldığımda şaşkın ve çaresiz bakakaldım sana hareketlerimde acemilik ne yapacağını bilememezlik en zor gelende çalışan annelik ben yaşayamadım seni bebeğim bebekliğini, çocukluğunu, gençliğini bilemezsin yanında olamadım diye nasıl üzülüp ezildiğimi bakılasın diye başka ellere bırakısımı yaşadıkça asla unutmayacağım bebeğim arkamdan anne gitme diye seslenişini artık delikanlısın bebeğim farketmedim bile boyumu ne zaman gectin sorumluluklar derken neler yitirdim kendi hayatını çizmeye çalışırken şimdi ben kenarda bir seyirci gibi sana herşeyin hayırlısını dilediğimi bil bebeğim seni herzaman çok sevdiğimi