Yeniden Merhaba Ey Aşk;
Sana son veda edişimde büyük konuşmuşum.Bitti;kanmam artık senin,önce güneş gibi doğup ardından siyah karannlıklara sürüklemene,kanmam demiştim.Meğer sadece kendimi kandırmışım.Sana veda ederken, beni umursamadan sinsice gülüşüne anlam verememiştim.Şimdi anlıyorum;sende biliyormuşsun senden kopamayacağımı.Bu yüzdenmiş elveda demeyişin.İnsan 1 kere tadınca,kaçışı olmuyormuş senden.
Hani Aşk,hani her insanın hayatına yalnızca 1 defa girerdin?Niye öyleyse tam ben yeni 1 başlangıç yapmışken,tam yaralarımı sarıp,hüzünlerimi unutup,kendime sensiz 1 dünya kurmuşken yeniden karşıma çıkışın niye?
Neden yeni heyecanlarla kandırmaya çalışıyorsun?Seni tanıyıpta mutlu olan var mı hiç?Neyinle övünüyorsun?Kime mutluluk verdin bu zamana kadar?Leyla ile Mecnuna mı?Kerem ile Aslıya mı?Yoksa şimdilerde efsaneleşmemiş ama seni tatmış bizlere mi?
Zaten sende mutluluğu tattığını söyleyen 1i aslında seni tanımamıştır.Gerçek yüzünü görenler bilir,o gülen yüzünün altında ne acılar yattığını.Seni 1 defa tanıyıp,ilk tattığıyla 1 ömür feda edenede;her defasında senden kaçıp yeni heyecanlarla kandırdıklarınada aynı acıyı veriyorsun.Yetmedi mitarih boyunca insanoğluna destanlar yazdırdığın?Öyle büyük yürekler yok artık görmüyor musun?Ufacık yüreklerimizle seni anlamaya çalışan bizler kaldık o devirlerden.Yok artık öyle karşılıklı aşk yaşayıpta, acı çeken.
Şimdi oklarını tek taraflı kullanıyorsun.Zaten şimdilerde çift atış yaptığında onun adını mutluluk koyuyorlar,aşk değil.Adının anılmayışından korkuyorsun değil mi?Bu yüzden tek taraflı sallıyorsun oklarını sağa sola?
Etrafına iyi bak Aşk!İkinci kez sapladın bu acı zemheri bana!İlkinde açtığın yarayı,gözyaşlarımla kabuk bağlattığımı ne çabuk unuttun?Şimdi o yaralı yürek 2nci 1 acıyı kaldıramaz.Madem ben senden gidemiyorum sen çık git hayatımdan.Ey Aşk sen bırak beni...
Durma karşımda öyle.Ne bekliyordun bu yaralı gönülden?Seni ilk tanıdığımdaki gibi şarkılarla,şiirlerle karşılamamı mı?Yoksa yoluna kırmızı güller serpip hoşgeldin dememi mi?
Eğme başını...Yüzsenelara yenilmemiş sen,şimdi neden susuyorsun?Konuşsana...Anlatsana bana bunu neden yaptığını?
Ey Aşk ağlıyorsun sen!Daha ne dedim ki,içimdeki acının zehrini ne kadar anlattım ki zoruna gitti?Dönme arkanı.Baksana bana....Dur gitme,sakın açma o kapıyı!Affet beni...Bakma sen bana söylediğim onca laf,ettiğim onca hakaret kendime aslında.Senin attığın okun ucunu yalnış insanlara emanet eden bana kızıyorum.
Baştan beri susupta kendini savunmam hata haklıydın sen.Çünkü ortada savunulacak 1 hata yok.Senin verdiğin tepkilerin manasını sonradan anlıyorum.Cahilliğime,duygusallığıma ver.Affet ve sakın gitme!
Gel,otur yanıma.Önce kendi gözyaşlarını sil,sonra benimkileri,olmaz mı?İnan yilların yüreğimin gözyaşlarını silmeye mecali yok.Anladım ben seninle yaşamasını bilememişim...Bu yüzdenmiş acı çekişim!
Kal yanımda.Bu defa herşey çok güzel olacak.Bu defa okun ucunu doğru insan tutacak.Acı insanı olgunlaştırırmış.Bak dimdik ayaktayım yüzyillara meydan okuyan sen gibi.Artık seni yalancı hayallerle değil,gerçek mutluluklarla doyuracağım.Yeterki sen kal...Yeterki gitme...EY AŞK BEN SANA AŞIK OLDUM....!
