Misafir
Misafir
 |  Konu: sevgili dostum.... Çarş. Ocak 21 2009, 03:07 | |
|
Bir vakitler balkona çıkıp avaz avaz bağırmıştım. Geceydi ve sokak ıssızdı. O kadar ıssızdı ki sesimin yankısını bile duyamamıştım. Şarap geçirir sanıyordum acıları, ağlamak iyi gelir sanıyordum. Aynalara bakmazsam kendimi unuturum sanıyordum. Yani senin anlayacağın sevgili dostum yalan yanlış şeyleri hayat belliyordum.
Üzerinden zaman geçti, büyüdüm belki de. Belki de çocuklaştım iyice. Yaralar kabuk bağladı dediler, güldüm. Acıların unutulmaz olduğunu bilecek kadar yaşamıştım nihayetinde. Zamanla alışılıyordu sadece.
Üzerinden zaman geçti. Sigarayı bıraktım, yeniden başladım, bir daha bıraktım. Şaraptan rakıya geçtim. Sarhoşluğun sınırlarını kalın çizgilerle belirledim. Çok ağladım çok güldüm. Hastalıklar ve ölümlerle sınandım. Kimi vakit kaybettim kimi vakit kazandım. En büyük arzumu sessiz sedasız bıraktım soğuk bir odada. Yürüdüm, yazdım, sustum, vazgeçtim, fotoğraf çektim, konuştum.
Yani sevgili dostum her şeye rağmen kumdan kaleleri yıkan oldum. Lanet ettim kimi zaman. Kimi zaman lanet ettiler adıma. Bunu bilerek devam ettim yola.
Acıyı da sonuna kadar yaşamak gerektiğini öğrendim.
Avutacak büyük sözlerim yok. Üstelik korkarım ben karanlıktan. Sisli, puslu havalardan… Yine de buradayım. Bil istedim.
Her şeyin değiştiği zamanları da göreceğiz, bir tek buna inan. Yani sevgili dostum kendi avuçlarımızdaki küllerden doğarız biz. Bizi böyle hangi şehir kabul eder şimdi? Sahi kimdi imkânsız düşlerden söz eden? Ve ne zaman yanıldı pusulalar?
Hadi bambaşka bir şehir seç kendine haritadan. Ve bir daha yenil. Çünkü sevgili dostum hayat bir uçurumdur. Kabul edelim. Hadi baştan başlayalım. Aç kanatları, uçmak marifetti hatırla.
İnce bir hüzün... Kaderimiz, boşuna baş kaldırma...
Buradayım....... |
|
